درمان درد مچ پا
بروز مکرر پیچخوردگی
پیچخوردگی مکرر (راجعه) را میتوان با فیزیوتراپی درمان کرد؛ در فیزیوتراپی علاوهبر تقویت عضلات پا، با انجام تمریناتی روی یک تخته تعادل، واکنش شخص به ناهمواریهای زمین زیر پایش سریعتر میشود. این سرعت عمل به جلوگیری از پیچش غیرمنتظره مچ پا کمک میکند. متأسفانه، این کار به تقویت رباطهایی که باعث پایداری مچ ما میشوند کمکی نمیکند، حال آنکه ضعف رباطهای مچ پا دلیل اساسی تکرار پیچخوردگیهای مچپا است. تنها روشی که میتواند رباطهای مچپا را تقویت کند فیزیوتراپی است.
شکستگی گنبد تالوس
اگر دچار شکستگی گنبد تالوس شده باشید، باید مچ پا استراحت کند، یعنی باید از چوب زیر بغل استفاده شده یا حتی مچ پا گچ گرفته شود. البته، در موارد شدید به جراحی نیاز است. بعد از بهبودی نیز، برای تقویت عضلات، بهبود دامنه حرکتی و تعادل به فیزیوتراپی نیاز خواهد بود. در مواردی که گنبد تالوس میشکند، رباطهای قرار گرفته در دوطرف مچپا که باعث ثبات مفصل میشوند شدیداً آسیب میبینند. استفاده از پرولوتراپی، برای تقویت این رباطها و پایدار کردن مچ پا مفید است.
تاندونیت تیبیال خلفی
در مواردی که تاندونیت تیبیال خلفی بروز میکند، بهتر است مچپا استراحت کند. یک فیزیوتراپ میتواند ورزشهای کششی و تقویتی مناسب را به بیمار آموزش دهد. یکی از بهترین روشهای پیشگیری از این تاندونیت استفاده از آرتوزهایی است که به عنوان تکیهگاهی برای قوس کف پا عمل کرده و از چرخیدن آن به داخل جلوگیری میکنند. به این ترتیب، نیازی نخواهد بود که با برداشته شدن هر قدم، عضله تیبیال خلفی، مچ پا را به مقدار زیادی بکشد. به برخی بیماران، برای کاهش درد و ورم، کورتیزون تزریق میشود، که البته میتواند باعث ضعیف شدن تاندون و افزایش احتمال پاره شدن آن شود.
آرتریت مچ پا
درمان آرتریت مچ پا هم مثل درمان توضیح داده شده در بخش آرتروز است. این نوع آرتریت هم مانند انواع دیگر آن به پرولوتراپی جواب میدهد. آرتوزها همچنین به حرکت مفصل مچپا در جهت مستقیم نیز کمک میکنند.
درمانهای خانگی
برای آسیبدیدگیهای حاد (در طول ۴۸ تا ۷۲ ساعت اول) استفاده از روش پرایس (P.R.I.C.E.) توصیه میشود، که عبارت است از:
محافظت: با استفاده از یک تکیهگاه یا بانداژ، از مچ پایتان در برابر آسیبدیدگی بیشتر محافظت کنید.
استراحت: بعد از هر آسیبدیدگی باید استراحت کنید. با این کار بافتها اجازه پیدا میکنند بدون قرار گرفتن تحت کشش بیشتر بهبود بیابند. اگر مچ پایتان نمیتواند وزن بدنتان را تحمل کند، با مشورت پزشک از ابزارهای کمکی مثل چوب زیر بغل استفاده کنید.
یخ: کنترل تورم ضروری است. تورم بخشی از فرایند طبیعی بهبود است، اما میتوان با یخ از تورم شدید و در نتیجه خشکی عضلات جلوگیری کرد. میبایست در روزهای اول بعد از آسیبدیدگی، دست کم روزی ۳ تا ۴ بار و هر بار به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه روی مچ پا یک کیسه یخ قرار داده شود. برای جلوگیری از سوختن پوستتان با یخ، دور کیسه یخ یک حوله مرطوب بپیچانید.
فشردهسازی (کمپرس): بعد از استفاده از کیسه یخ میبایست از یک بانداژ فشاری استفاده شود تا شدت ورم به حداقل برسد. معمولاً برای این کار از یک بانداژ کشی استفاده میشود. دقت کنید از بانداژی با اندازه صحیح استفاده کنید تا گردش خون مچ پا مختل نشود.
بالا بردن: بالا بردن آخرین بخش سیستم پرایس است. درست بعد از آسیبدیدگی، میبایست پا بالاتر از سطح مفصل ران قرار بگیرد تا جریان خون به ناحیه آسیب دیده کم شود. برای این کار میتوان مچ پای آسیب دیده را روی یک بالش قرار داد.
ورزشهای مناسب
بسیار مهم است که دامنه حرکتی مچ پای آسیبدیده حفظ شود. تمریناتی که در ادامه توضیح داده میشوند به شما کمک خواهند کرد دامنه حرکتی مچ پایتان را در همه جهات حفظ کرده و بهبود دهید.